Bardzo znacząca była tematyka VII Ogólnopolskiego Forum Rachunkowości i Podatków, jakie odbyło się w Warszawie w Hotelu Marriott. Uczestnicy mogli poznać zasady sporządzania zintegrowanego sprawozdania finansowego i sprawozdania z całkowitych dochodów, dowiedzieć się, jak w praktyce zastosować najnowsze zmiany w MSSF oraz w przepisach dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych, osób prawnych i VAT. Organizatorem Forum była firma audytorsko-doradcza BDO Sp. z o.o.

Dyrektor Działu Szkoleń BDO Sławomir Chrzanowski otworzył VII Ogólnopolskie Forum Rachunkowości i Podatków

Dr Andre Helin omówił w swoim wystąpieniu model zintegrowanego sprawozdania finansowego, definiowany jako raport roczny, prezentujący interesariuszom podejście do zarządzania oraz wyniki jednostki uzyskiwane we wszystkich kluczowych obszarach działalności. Spółki przedstawiają zatem w takich raportach informacje dotyczące spraw społecznych, środowiskowych, pracowniczych, ładu korporacyjnego, etyki biznesu.
Celem sporządzania zintegrowanych sprawozdań jest umożliwienie interesariuszom dokonania kompleksowej i obiektywnej oceny wyników spółki oraz zaangażowania zarządu w dążeniu do zrównoważonego rozwoju i budowy wartości firmy w określonej perspektywie. Ujęcie w nich danych niefinansowych ma pokazać rzetelny oraz obiektywny obraz przedsiębiorstwa i wykazać zdolność danej jednostki do zwiększania wartości posiadanych zasobów.

Dr Andre Helin zwrócił uwagę na to, że sporządzanie tego rodzaju raportów jest odpowiedzią na krytykę dotyczącą sprawozdawczości finansowej wg MSR, w której za duży nacisk kładzie się na dane historyczne – w sytuacji, gdy inwestorzy chcą mieć więcej prognoz finansowych na temat danego przedsiębiorstwa. Jest to szczególnie istotne w przypadku zbyt dużej rozbieżności między wartością księgową firmy a kapitalizacją, czego przykładem mogą być takie spółki jak Apple, Microsoft czy też Novo Nordisk.

W sprawozdawczości zgodnej z MSR brakuje informacji o modelu biznesowym firmy, ryzyku operacyjnym i krytycznych czynnikach wzrostu, nie ujawnia się w niej w wystarczającym stopniu informacji o procesach produkcyjnych, systemach organizacyjnych oraz przyjętej przez zarząd jednostki polityce zarządzania. Poza tym tradycyjne raporty roczne puchną, jeśli chodzi o objętość – mniejszy niż 100 stron jest dziś rzadkością. Często zawierają one mało istotne informacje, skrywając znaczenie ważnych danych. Przy czym aktualnie obowiązujące terminy sporządzania i zatwierdzania sprawozdań finansowych – w kontekście technologii cyfrowej – nie odzwierciedlają ducha epoki. Przyszłość należy bowiem do raportowania w czasie rzeczywistym.

Dr Andre Helin, biegły rewident, prezes BDO Sp. z o.o.

W zintegrowanych sprawozdaniach ujawniane są dane dotyczące zasobów ludzkich, środków produkcyjnych, zasobów naturalnych, wartości niematerialnych i prawnych (patenty, licencje, prawa autorskie), klientów, dostawców, procesów produkcyjnych, systemów zarządzania, sieci socjalnej.

Dr Andre Helin zwrócił także uwagę na trend wzrostowy tworzenia na świecie zintegrowanych sprawozdań. W Polsce pierwszy taki raport przygotowała Grupa Lotos za rok obrotowy zakończony 31 grudnia 2010, sporządziły go również m.in. Grupa Żywiec S.A., Zakłady Azotowe Puławy S.A., Gaz-System S.A., Scanmed Multimedis S.A. Prezes BDO omówił w swoim wystąpieniu zintegrowane sprawozdanie finansowe KGHM.

Dr Anna Bernaziuk omówiła w swoim wystąpieniu istotne regulacje dotyczące sporządzania sprawozdań finansowych od 2015 roku. Przedstawiając zmiany w Międzynarodowych Standardach Sprawozdawczości Finansowej zwróciła m.in. uwagę na to, iż w przypadku MSSF1 Zastosowanie Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej po raz pierwszy jednostka ma wybór między zastosowaniem obowiązującego standardu bądź standardu, który jeszcze nie jest obowiązkowo stosowany, jednakże zezwala na jego wcześniejsze użycie. Jeśli jednostka zdecyduje się na takie wcześniejsze korzystanie ze standardu, musi stosować nowy MSSF retrospektywnie we wszystkich prezentowanych okresach, chyba że MSSF 1 dopuszcza zwolnienie lub wyjątek od tej reguły dotyczący danego przypadku.

Jeśli chodzi o MSSF3 Połączenia jednostek gospodarczych, dr Anna Bernaziuk wskazała na wyłączenie z zakresu tego standardu nie tylko wspólnych przedsięwzięć, ale także wspólnych ustaleń umownych. W MSR 40 dokonuje się rozróżnienia pomiędzy nieruchomością inwestycyjną a nieruchomością własną ze względu na zagadnienia związane z usługami dodatkowymi; należy podkreślić, że to MSSF 3, a nie definicja usług dodatkowych w MSR 40 pomaga w ustaleniu, czy transakcja stanowi nabycie aktywów czy połączenie przedsięwzięć.

Dr Anna Bernaziuk, biegły rewident, członek zarządu BDO Sp. z o.o.

W przypadku Interpretacji 21 Opłaty Komitetu ds. Interpretacji Międzynarodowej Sprawozdawczości Finansowej, dr Anna Bernaziuk zwróciła uwagę na to, że jest ona stosowana retrospektywnie i wpływa na sprawozdawczość śródroczną. Szeroki zakres interpretacji dotyczy różnych obowiązków, które są nakładane przez organy administracyjne w związku z przepisami prawa. Jednostka rozpoznaje zobowiązanie z tytułu opłaty publicznej w momencie, gdy nastąpi zdarzenie/działanie będące podstawą opłaty, tzn. w momencie powstania roszczenia ze strony państwa.
Opłaty publiczne to obciążenia nakładane przez władzę publiczną inne niż podatek dochodowy (MSR 12) w zamian za które podmiot nie otrzymuje żadnych świadczeń. Interpretacja wyjaśnia, co jest zdarzeniem obligującym, powodującym ujęcie zobowiązania w sytuacjach, w których istnieje rozbieżność pomiędzy okresem, według którego ustala się zobowiązanie, a obowiązkiem zapłaty zobowiązania.

Dr Anna Bernaziuk omówiła również nowy standard MSSF 15 Przychody z umów z klientami, który zastąpi dotychczas obowiązujące: MSR 18 Przychody, MSR 11 Umowy o usługę budowlaną, KIMSF 13 Programy lojalnościowe, KIMSF 15 Umowy dotyczące budowy nieruchomości, KIMSF 18 Przekazanie aktywów przez klientów oraz SKI-31 Przychody - transakcje barterowe obejmujące usługi reklamowe. Kluczową zasadę wprowadzaną nowym standardem można podsumować w następujący sposób: „Ujmij przychody, aby odwzorować przekazanie dóbr lub usług do kontrahenta w kwocie, która odzwierciedla zapłatę, jakiej jednostka się spodziewa otrzymać, w zamian za te dobra lub usługi”. Dla zastosowania tej zasady jednostka powinna: zidentyfikować kontrakt, zidentyfikować zobowiązania umowne, ustalić cenę, dokonać alokacji ceny na zobowiązania umowne oraz ująć przychód.
Dr Anna Bernaziuk przedstawiła także projekt nowego standardu MSR 17 Leasing, który prawdopodobnie nie wejdzie w życie przed 2018 rokiem. Leasing jest w nim definiowany jako umowa przenosząca prawo do korzystania z danego składnika aktywów przez pewien okres w zamian za wynagrodzenie. Jeżeli umowa jest umową leasingu albo zawiera leasing, leasingobiorca ujmuje aktywa i zobowiązania z tytułu leasingu w bilansie. Proponowane zmiany wpłyną istotnie na sprawozdania finansowe leasingobiorców, dotychczas korzystających z umów leasingu operacyjnego.

Wystąpienie dr Agnieszki Wencel zostało przygotowane wspólnie z prof. zw. dr hab. Ewą Walińską i poświęcone zostało sprawozdaniu z całkowitych dochodów. Sprawozdanie to jest obligatoryjne dla podmiotów sporządzających sprawozdanie finansowe według Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej. Pokrótce przedstawiona została ewolucja modelu sprawozdawczości finansowej ze szczególnym uwzględnieniem rachunku zysków i strat. Dr Agnieszka Wencel omówiła koncepcję wyniku całościowego, zwracając uwagę na sposób klasyfikacji oraz ujęcia przychodów i kosztów „kapitałowych”, zgodnie zarówno z MSSF, jak i ustawą o rachunkowości.

Następnie dr Agnieszka Wencel skoncentrowała się na omówieniu najnowszych zmian MSR 1 dotyczących zasad sporządzania sprawozdania z całkowitych dochodów. Zwróciła uwagę na obowiązek podziału przychodów i kosztów kapitałowych (zaprezentowanych w innych elementach dochodu całościowego) na dwie grupy:

1. na te przychody i koszty, które będą w kolejnych okresach podlegać przeniesieniu (reklasyfikacji) do zysku/straty oraz
2. na te przychody i koszty, które pozostaną „na zawsze” w kapitale własnym, czyli takiej reklasyfikacji nie będą podlegać.

Dr Agnieszka Wencel, adiunkt w Katedrze Rachunkowości Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Łódzkiego

Zdaniem dr Agnieszki Wencel czasowe ujęcie przychodów/kosztów bezpośrednio w kapitale własnym – do momentu ich reklasyfikacji do zysku/straty – stanowi swojego rodzaju alokację międzyokresową przychodów i kosztów. W okresie sprawozdawczym, w którym ma miejsce reklasyfikacja przychodów/kosztów mamy zaś do czynienia z tzw. alokacją wewnątrzokresową, w wyniku której następuje przeniesienie przychodów/kosztów z innych elementów dochodu całościowego do zysku/straty, nie powodując tym samym zmiany wartości dochodu całościowego.
Dr Agnieszka Wencel przedstawiła także praktyczne przykłady zmienionych zasad prezentacji w sprawozdaniu z całkowitych dochodów.

Marcin Krupa podsumował z kolei w swoim wystąpieniu różnice między księgowym rozliczeniem połączenia oraz fuzji w sprawozdaniu finansowym sporządzonym zgodnie z regulacjami MSSF oraz ustawy o rachunkowości. Zwrócił również uwagę na niewystępującą w przepisach krajowych możliwość rozliczenia połączenia w ramach tzw. połączenia odwrotnego.

Zdaniem eksperta kluczową kwestią jest fakt, iż w ramach regulacji ustawy o rachunkowości zagadnienia połączenia nie są tożsame z konsolidacją. Oczywiście przygotowanie skonsolidowanego sprawozdania finansowego wymaga wykorzystania pewnych elementów rozdziału 4a ustawy (łączenie się spółek) na etapie jego sporządzenia, niemniej jednak w jej świetle połączenie jest traktowane raczej jako czynność prawna wykonywana na podstawie regulacji Kodeksu Spółek Handlowych, konsolidacja natomiast traktowana jest jako czynność sprawozdawcza będąca konsekwencją powstania powiązań kapitałowych lub innych pomiędzy spółkami, które skutkują powstaniem zależności spółka zależna - dominująca.

W przeciwieństwie do przepisów krajowych, regulacje MSSF utożsamiają konsolidację z połączeniem. Zakłada się bowiem, że konsolidacja jest niczym innym, jak sporządzeniem sprawozdania finansowego w taki sposób, jak gdyby miało przedstawiać jeden byt prawny, a więc połączony organizm.
Ekspert podkreślił, że odmienne traktowanie wyżej wymienionych zdarzeń implikuje powstaniem szeregu rozbieżności na gruncie określania dnia połączenia (kontroli), możliwości rozliczania transakcji pod wspólną kontrolą, rozliczania i wyceny skutków połączenie itd.

Marcin Krupa, biegły rewident, menedżer w Dziale Rewizji Finansowej i Doradztwa BDO Sp. z o.o.

W związku z faktem, że MSSF traktuje połączenie prawne na równi z powstaniem obowiązku konsolidacji, dopuszcza się możliwość wyceny przejmowanych aktywów netto w wartościach godziwych wyłącznie na dzień objęcia kontroli i to pod warunkiem, że podmioty te nie mają wspólnego właściciela (zgodnie z MSSF właścicielem tym może być również osoba fizyczna lub inne podmioty, które traktuje się jako powiązane w myśl MSR 24). Wspólny właściciel lub późniejsze połączenie prawne traktowane jest jako transakcja pod wspólną kontrolą, która uniemożliwia przeprowadzenie połączenia konsolidowanych bytów prawnych zgodnie z MSSF 3 – poprzez wycenę w wartości godziwej. W takim przypadku jednostki powinny określić własną politykę rachunkowości – w praktyce do rozliczenia takich transakcji najczęściej stosuje się metodologię zbliżoną do metody łączenia udziałów określonej w art. 44c ustawy.

W przeciwieństwie do MSSF ustawa o rachunkowości, jak wielokrotnie podkreślano, daje podmiotom daleko idącą dowolność w wyborze metody łączenia odrębnych bytów prawnych. Jako dominującą metodę wskazuje metodę nabycia i to niezależnie od tego czy są to podmioty pod wspólną kontrolą czy też nabyte w wyniku akwizycji rynkowej. Powyższe może prowadzić do multiplikowania wartości podmiotu w wyniku łączenia i podziałów. Jednocześnie ustawa o rachunkowości nie zezwala, zgodnie z literalną treścią art. 60, na inny model niż konsolidacja z wykorzystaniem metody nabycia.
Marcin Krupa zwrócił uwagę na to, że w konsekwencji takie podejście prowadzi do istotnych rozbieżności pomiędzy sporządzonym sprawozdaniem finansowym konsolidowanym, w ramach którego aktywa wyceniane są po objęciu nad nimi kontroli w wartości księgowej będących konsekwencją ich wyceny zgodnie z modelem ceny nabycia na dzień objęcia kontroli, a ponowną wyceną na dzień połączenia prawnego i ponowną możliwością zastosowania metody łączenia udziałów.

Aneta Pożarowska omówiła na Forum m.in. refakturowanie w świetle najnowszego orzecznictwa TSUE oraz polskich sądów administracyjnych i wskazała, że to refakturowanie wzbudza od lat wiele kontrowersji w polskiej rzeczywistości. Po branży leasingowej, która toczyła spory z administracją podatkową na temat możliwości refakturowania kosztów ubezpieczenia przedmiotu leasingu, przyszedł też czas na branżę najmu nieruchomości. Organy podatkowe od dłuższego uznawały, że  w przypadku opłat za pobór wody, odprowadzanie ścieków komunalnych, wywóz nieczystości, energię elektryczną i gaz mamy do czynienia z kompleksową usługą wynajmu, co oznacza, że wszystkie ww. opłaty powinny być wliczane do podstawy opodatkowania, czyli kosztów najmu i opodatkowane według stawki właściwej dla świadczenia głównego, jakim w tym wypadku jest najem. Tymczasem podatnicy, a także część sądów opowiadała się za uznaniem, że opłaty za media są zupełnie niezależnymi, samoistnymi usługami i z tego względu właściciele nieruchomości uzyskujący dochody z wynajmu lokali powinni  refakturować te usługi z zastosowaniem stawki podatkowej obowiązującej dla danej usługi.

Warto dodać, że wybór jednej z opcji opodatkowania najmu wraz z usługami dodatkowymi, to nie tylko kwestia wysokości stawki VAT, ale także moment powstania obowiązku podatkowego, który w przypadku przyjęcia koncepcji świadczenia kompleksowego powinien być jeden i ten sam zarówno dla opłat z tytułu czynszu za wynajem, jak i dla wszystkich dodatkowych elementów towarzyszących najmowi.

Aneta Pożarowska zwróciła uwagę na wydany 16 kwietnia 2015 r. przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej długo oczekiwany wyrok w sprawie C-42/14 (Minister Finansów przeciwko Wojskowej Agencji Mieszkaniowej) w kwestii rozliczenia VAT od mediów przy najmie nieruchomości. W uzasadnieniu wyroku TSUE wyjaśnił, że sposób rozliczenia mediów związanych z wynajmowaną nieruchomością zależy od okoliczności umownych. Co do zasady należy traktować najem i odprzedaż mediów jako świadczenia odrębne, co oznacza, że Trybunał zasadniczo opowiedział się za dopuszczalnością refakturowania mediów.  Ten sposób rozliczania powinien być stosowany, gdy najemca ma możliwość wyboru dostawcy mediów, czy sposobu korzystania z mediów. Przy czym uznano, że najemca może swobodnie korzystać z mediów, jeśli sam decyduje o wielkości  zużycia wody, energii elektrycznej czy energii cieplnej, a to z kolei wynika z założenia indywidualnych liczników i fakturowania najemców według faktycznego zużycia mediów.

Aneta Pożarowska, prawnik, doradca podatkowy

Aneta Pożarowska wskazała również, że TSUE odniósł się także do sposobu opodatkowania usługi sprzątania części wspólnych nieruchomości stanowiących współwłasność. Takie świadczenia - zdaniem TSUE - należy uznać za odrębne od najmu, jeśli mogą być zorganizowane przez każdego najemcę indywidualnie lub przez najemców wspólnie, oraz jeżeli we wszystkich przypadkach faktury wystawione na najemcę wykazują dostawę tych towarów i świadczenie usług w pozycjach odrębnych od czynszu najmu.
TSUE zaznaczył także, że sam fakt, iż wynajmujący może rozwiązać umowę najmu w przypadku, gdy najemca nie uiszcza opłat za media, nie jest decydujący o sposobie opodatkowania mediów. Nie uniemożliwia zatem uznania, iż świadczenia, których dotyczą te opłaty, stanowią świadczenia odrębne od najmu. Także okoliczność, że najemca ma możliwość uzyskania świadczeń dodatkowych od podmiotu, jaki wybierze, nie jest tu rozstrzygająca.

Aneta Pożarowska zwróciła też uwagę na to, że z drugiej strony Trybunał nie odrzucił całkowicie koncepcji świadczenia kompleksowego w przypadku opodatkowania najmu. Uznał bowiem, że w przypadku, gdy oddawana w najem nieruchomość obiektywnie, na płaszczyźnie ekonomicznej, stanowi jedną całość wraz z towarzyszącymi temu najmowi świadczeniami (dostawą mediów) to należy uznać, że mamy do czynienia z jednym świadczeniem na gruncie podatku VAT. Jako przykład świadczenia kompleksowego, w którym należy wszystkie opłaty towarzyszące włączyć w podstawę opodatkowania czynszu za najem i dla tak określonej podstawy opodatkowania przyjąć jedną stawkę podatku VAT oraz jeden moment powstania obowiązku podatkowego, Trybunał wskazał wynajem lokali biurowych pod klucz, gotowych do użytku wraz z dostawą mediów i określonymi innymi świadczeniami, oraz krótkoterminowy najem nieruchomości (np. na okres wakacyjny).

Trybunał wskazał ponadto, że jeżeli sam wynajmujący nie ma możliwości swobodnego i niezależnego (w szczególności wobec innych wynajmujących) wyboru świadczeniodawców i sposobów korzystania z towarów lub usług związanych z najmem, dane świadczenia są generalnie nierozerwalnie związane z najmem i mogą być też uważane za stanowiące jedną całość. Dotyczy to w szczególności sytuacji, gdy wynajmujący, jako właściciel części wspólnej nieruchomości, musi korzystać z usług świadczeniodawców wyznaczonych przez wszystkich współwłaścicieli i uiścić proporcjonalną część opłat wspólnych, odnoszących się do takich usług, które następnie przenosi on na najemcę. Ta ostatnia sytuacja odnosi się w szczególności do rozliczania opłat za media przez wspólnoty mieszkaniowe.

Reasumując powyższe, zgodnie ze stanowiskiem TSUE rozstrzygnięcie kwestii, czy najem wraz ze świadczeniami towarzyszącymi stanowi  jedno czy więcej świadczeń, wymaga uprzedniego rozstrzygnięcia następujących zagadnień:

1. Czy najem dotyczy powierzchni biurowych lub w celach krótkotrwałego wynajmu lokali?
2. Czy najemca ma zainstalowane liczniki, czy też rozlicza się według innych parametrów, np. według powierzchni lokalu?
3. Jakie są postanowienia umowy zawartej pomiędzy stronami?
4. Czy dodatkowe świadczenia są odrębnie fakturowane?
5. Czy najemca ma możliwość wyboru dostawcy mediów?
6. Czy wynajmujący ma wybór dostawcy/dostawców mediów?

Aneta Pożarowska, podsumowując  wyrok TSUE podkreśliła, że nie rozstrzygnął on jednoznacznie, jak rozliczać media związane z usługą najmu, ale nie wykluczył możliwości traktowania ww. świadczeń jako odrębnych i niezależnych i co do zasady opowiedział się za dopuszczalnością refakturowania mediów, co w praktyce znacznie ułatwia rozliczanie podatku VAT przez wynajmujących nieruchomości.

Mec. Marcin Górski omówił w swoim wystąpieniu m.in. problematykę związaną ze zmianami legislacyjnymi w zakresie transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi, a szczególnie dotyczącą dokumentacji tych transakcji. Zwrócił uwagę na to, że zasadniczy trzon tych zmian najprawdopodobniej wejdzie w życie 1 stycznia 2017 r., jednakże będą one na tyle poważne i obszerne, że już obecnie należy się do nich skrupulatnie przygotować. Z tego punktu widzenia należy stwierdzić, że w szczególności zmienią się: definicja podmiotów powiązanych kapitałowo, limity dokumentacyjne, elementy dokumentacji oraz termin sporządzenia dokumentacji.
Co do definicji podmiotów powiązanych kapitałowo, to należy pamiętać o tym, że od 1 stycznia 2017 r. zmieni się próg, od którego należy liczyć te powiązania, tj. zamiast jak obecnie 5%, będzie to 25%.

Mec. Marcin Górski,doradca podatkowy, partner w spółce Górski Grzyb Adwokaci i Doradcy Podatkowi sp. p.

Jeśli chodzi natomiast o limity dokumentacyjne, to przede wszystkim należy zaakcentować to, że oprócz transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi, przedmiotem dokumentacji będą również inne zdarzenia gospodarcze. Poza tym całkowicie zmieni się konstrukcja prawna limitów dokumentacyjnych, albowiem co do zasady, do sporządzenia dokumentacji będą zobowiązane tylko podmioty ekonomicznie silniejsze (próg 2.000.000 Euro przychodów lub kosztów w rozumieniu ustawy o rachunkowości), które będą dokumentowały jedynie transakcje bądź inne zdarzenia istotne gospodarczo (podstawowy próg 50.000 Euro).
Zdaniem mec. Marcina Górskiego, w przypadku elementów dokumentacji należy zwrócić szczególną uwagę na takie kwestie, jak analiza danych porównawczych (próg przychodów lub kosztów w rozumieniu ustawy o rachunkowości 10.000.000 Euro) oraz informacja o grupie podmiotów powiązanych (próg przychodów lub kosztów w rozumieniu ustawy o rachunkowości 20.000.000 Euro).

Ponadto, zgodnie z projektowaną regulacją będzie wyznaczony termin, do którego dokumentacja powinna być sporządzona. Mec. Marcin Górski przypomniał, że obecnie mamy do czynienia tylko z terminem przedłożenia dokumentacji. Po zmianie zaś dokumentacja za dany rok podatkowy powinna być sporządzona bądź uaktualniona nie później niż do złożenia zeznania podatkowego za dany rok. Zabezpieczeniem realizacji tego obowiązku ma być oświadczenie złożone przez osobę reprezentującą podmiot wraz ze złożeniem zeznania podatkowego za dany rok. Należy pamiętać o tym, że oświadczenie to nie będzie jednak dotyczyć załącznika do dokumentacji w postaci informacji o grupie podmiotów powiązanych. Podobnie brak tego załącznika przy jednoczesnym posiadaniu i przedłożeniu dokumentacji nie będzie mógł skutkować zastosowaniem sankcyjnej stawki podatku w wysokości 50%.

W czasie Forum Radosław Kowalski – prawnik, doradca podatkowy – poruszył kwestie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych – obowiązków pracodawcy jako płatnika w świetle regulacji, jakie wejdą w życie od 2016 r. i dokonał przeglądu orzecznictwa.

Zdjęcia z Forum: Sławomir Wach

Sławomir Wach

Redaktor prowadzący biuletynu BDO Podatki i Rachunkowość