Na mocy art. 134 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1342) – dalej u.p.p.k. – w przypadku podmiotów zatrudniających poniżej 20 pracowników przepisy tej ustawy stosuje się od dnia 1 stycznia 2021 r. W grupie tej mieszczą się mikroprzedsiębiorcy, którzy – zgodnie z definicją – zatrudniają poniżej 10 osób. Innymi słowy mikroprzedsiębiorcy powinni obecnie szykować się na wprowadzenie PPK. Jednakże w ich przypadku ustawodawca wprowadził istotne wyłączenie. Zgodnie bowiem z art. 13 ust. 1 pkt 1 u.p.p.k. przepisów ustawy nie stosuje się do mikroprzedsiębiorcy, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r. poz. 1292 z późn. zm.), jeżeli wszystkie osoby zatrudnione złożą podmiotowi zatrudniającemu deklarację o rezygnacji z PPK (dotyczy to także zleceniobiorców).

W efekcie mikroprzedsiębiorca, u którego nie będzie żadnej osoby chętnej na przystąpienie do PPK, nie będzie musiał zawierać ani umowy o prowadzenie (brak chętnych), ani umowy o zarządzanie (art. 13 ust. 1 pkt 1 u.p.p.k.). Istotne jest jednak, aby sformalizować rezygnację z PPK (złożyć rezygnację).

Przedsiębiorcy więksi niż mikro muszą mieć umowę o zarządzanie, nawet jeśli nie będą mieli ani jednego uczestnika PPK (nie będą wtedy musieli zawierać umów o prowadzenie.

Paweł Ziółkowski, prawnik, publicysta, wykładowca BDO Academy