Diety powinny być rozliczane w kosztach uzyskania przychodu w dacie poniesienia.

Na podstawie art. 775 kodeksu pracy pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Z powołanego przepisu wynika, że podróż służbowa odbywa się na polecenie pracodawcy i związana jest z wykonaniem zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy.

Koszty delegacji pracownika mogą być kosztem uzyskania przychodu pracodawcy do wysokości limitu określonego w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Podobnie osoba prowadząca działalność gospodarczą ma prawo zaliczyć wydatki na diety z tytułu własnej podróży do kosztów podatkowych, potwierdza to przykładowa interpretacja organu podatkowego. Warunkiem zaliczenia diet do kosztów uzyskania przychodów jest ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wysokość tych kosztów również jest limitowana, co oznacza, że diety przedsiębiorcy przebywającego w podróży są kosztem podatkowym wyłącznie w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom.
W przypadku diet za czas podróży służbowej pracownika mamy do czynienia z należnościami związanymi ze stosunkiem pracy. Nie są to jednak świadczenia wypłacane w okresach miesięcznych. Wobec tego diety będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodu metodą kasową, tj. w dacie poniesienia wydatku. Podobnie wydatki na diety osoby prowadzącej działalność gospodarczą będą kosztem uzyskania przychodu w dacie poniesienia wydatku.

W myśl przepisów podatkowych za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, (art.15 ust.4e CIT, art.22 ust.5d PIT).

Pismo z dnia 12 stycznia 2023 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.900.2022.2.ID „wydatki z tytułu diet za czas przebywania w podróży służbowej zarówno w Polsce, jak i za granicą (podróże krajowe i międzynarodowe), spełniają przesłanki zawarte w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z tej działalności, to ma Pan prawo zaliczyć poniesione z tego tytułu wydatki do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, jednakże wyłącznie w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, tj. w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej”.

Lidia Rubińska, Konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego BDO

W ramach pakietu SLIM VAT 3 obowiązującego od 1 lipca 2023 roku jedną ze zmian jest stosowanie historycznego kursu walut obcych przy korektach rozliczeń VAT.

Nowy art.31b ust.1 ustawy zmieniającej ustawę o VAT stanowi, że w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania wyrażone w walucie obcej uległy zmianie, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu danej waluty obcej przyjętego do przeliczenia kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania przed jej zmianą.

Natomiast w rozumieniu art. 31b ust.2 ustawy zmieniającej, w przypadku gdy podatnik wystawił zbiorczą fakturę korygującą dotyczącą dostaw towarów lub świadczenia usług na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, do których udzielany jest opust lub obniżka podatnik może wybrać, który kurs zastosuje dla przeliczenia waluty obcej.

Ustawodawca wskazał, że w ww. przypadku dla przeliczenia waluty z takiej faktury należy zastosować średni kurs ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury korygującej albo ostatni kurs wymiany opublikowany przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień wystawienia faktury korygującej, przy czym w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

Powyższych przepisów nie stosuje się, jeżeli do przeliczenia kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania wyrażonych w walucie obcej podatnik wybrał zasady przeliczenia, o których mowa w art. 31a ust. 2a., a więc według przepisów o podatku dochodowym. Zgodnie ze wskazanym przepisem kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania określone w walucie obcej mogą być przeliczane przez podatnika na złote zgodnie z zasadami przeliczania przychodu określonego w walucie obcej wynikającymi z przepisów o podatku dochodowym, obowiązującymi tego podatnika na potrzeby rozliczania danej transakcji.

Wobec tego jeżeli podatnik wybrał metodę przeliczenia waluty obcej do korekt wynikającą z przepisów o podatku dochodowym to nie zastosuje nowej zasady przeliczenia kursów walut. W przypadku jednak gdy w okresie stosowania zasad przeliczania według przepisów ustawy o podatku dochodowym podatnik dokona transakcji niepodlegającej przeliczeniu zgodnie z tymi zasadami, jest on obowiązany do zastosowania dla tej transakcji zasad przeliczania, o których mowa w ust. 1 lub 2, tj. według nowych zasad.

Zgodnie z art.31b ust.3 ww. ustawy podatnicy nabywają również prawo do stosowania kursu bieżącego lub historycznego gdy udzielono opustu lub obniżki ceny w odniesieniu do dostaw towarów lub świadczonych usług wykonanych w danym okresie na rzecz podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub podatnika, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5, udokumentowanych fakturą dotyczącą tego okresu.

Podstawa prawna: ustawa z 26 maja 2023r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U.2023, poz.1059)

Lidia Rubińska, Konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego BDO

Ekwiwalent powinien zostać wyliczony w oparciu o podział kosztów prania odzieży ochronnej.

Zgodnie z art. 21 ust.1 pkt 11 ustawy o PIT wolne od podatku są świadczenia i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Z art. 2379 kodeksu pracy wynika zasada, że pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, które trzeba stosować na danym stanowisku. Pracodawca ma obowiązek zapewnić pranie, konserwację, naprawę, odpylanie i odkażanie odzieży ochronnej i obuwia roboczego. Jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika.
Przepisy nie wskazują sposobu obliczania ekwiwalentu. Praktyka sądów wskazuje, że przy ustalaniu ekwiwalentu należy kierować się racjonalnością, ponieważ trudno jest oczekiwać aby pracownik miał zwracany faktyczny koszt prania w sytuacji gdy nie korzysta z usług pralni. Wobec tego ekwiwalent może być wyliczony jako iloczyn ilości prań w danym miesiącu oraz sumy kosztów zużycia podczas prania energii elektrycznej, wody, środków piorących oraz kosztów pracy pracownika. Sąd Najwyższy wskazał, że ekwiwalent należy rozumieć jako równowartość, równoważnik, odpowiednik, przy czym odpowiedni i równoważny to współmierny, pozostający w równowadze, ale niekoniecznie równy. Z żadnych przepisów nie wynika, że pracownik powinien posiadać rachunki faktycznie poniesionych kosztów prania odzieży roboczej. Pracodawca może samodzielnie obliczyć średni koszt jednego prania oraz ocenić częstotliwość prania odzieży przez pracownika.

W przypadku gdy pracodawca wypłaca ryczałt za pranie odzieży w stałej miesięcznej wysokości ustalonej z góry, bez uwzględniania kosztów prania to wypłata takiego świadczenia może stanowić wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę, od którego trzeba naliczyć składki ZUS i podatek PIT. Ekwiwalent nie jest ryczałtem. Jednak jeśli ryczałt odpowiada poniesionym kosztom prania odzieży i mieści się w niewielkiej rozpiętości cen rynkowych to nie stanowi podstawy wymiaru składek ZUS i naliczenia podatku.

Omawiane stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 19 kwietnia 2017 r., syn. II UK 198/16, w którym czytamy, że „wypłacane pracownikowi świadczenie z tytułu prania odzieży roboczej nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne także wtedy, gdy jego wysokość została określona w stałej kwocie wyliczonej z uwzględnieniem kosztów ponoszonych przez pracownika (…)ryczałt jest ekwiwalentny, jeżeli wypłacona kwota jest odpowiednia do wysokości poniesionych kosztów, a więc wtedy, gdy jej wysokość została określona w stałej kwocie, jeżeli jej wyliczenie uwzględnia rzeczywistą częstotliwość ponoszenia wydatków i mieści się w niewielkiej rozpiętości cen rynkowych.”

Lidia Rubińska, Konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego BDO

Nie wszystkie przychody fundacji rodzinnej korzystają ze zwolnienia podatkowego.

Od 22 maja 2023 r. obowiązują przepisy ustawy o fundacji rodzinnej. Ustawa reguluje organizację i funkcjonowanie fundacji rodzinnej, w tym prawa i obowiązki fundatora i beneficjenta. Zgodnie z ustawą fundacja rodzinna jest osobą prawną utworzoną w celu gromadzenia mienia, zarządzania nim w interesie beneficjentów oraz spełniania świadczeń na rzecz beneficjentów. Fundator określa w statucie szczegółowy cel fundacji rodzinnej.

Na podstawie art. 5 ww. ustawy fundacja rodzinna może wykonywać działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności fundacji rodzinnej może być m.in. udzielanie pożyczek osobom trzecim (beneficjentom), spółkom kapitałowym lub spółkom osobowym, w których fundacja posiada udziały lub akcje albo uczestniczy jako wspólnik. W ramach działalności fundacja może wynajmować, dzierżawić oraz zbywać majątek, jeżeli nie został on nabyty wyłącznie w celu dalszego zbycia, przystępować do spółek handlowych, funduszy inwestycyjnych, może także dokonywać obrotu zagranicznymi środkami płatniczymi należącymi do fundacji rodzinnej w celu realizacji płatności związanych z działalnością fundacji rodzinnej.

Z art. 6 ust.1 pkt 25 ustawy o CIT wynika, że zwalnia się z podatku dochodowego fundację rodzinną, jednak pod pewnymi wyjątkami. Zgodnie z art. 24b i art. 24q ust.1 ustawy o CIT zwolnienie podatkowe nie ma zastosowania do podatku od przychodów z budynków uzyskiwanych przez fundację, od świadczenia, w tym z tytułu ukrytych zysków oraz od mienia przekazanego przez fundację do dyspozycji na rzecz beneficjenta. Podatek wynosi w tym przypadku 15 proc. podstawy opodatkowania.

Zwolnienie podatkowe nie ma również zastosowania do przychodów wykraczających poza obszar działalności gospodarczej wskazanej w art. 5 ustawy o fundacji rodzinnej. Stawka podatku w przypadku fundacji rodzinnej prowadzącej działalność gospodarczą wykraczającą poza zakres ujęty przepisami wynosi 25% podstawy opodatkowania.

Z podatku nie są zwolnione, m.in. przychody fundacji rodzinnej uzyskiwane z najmu, dzierżawy przedsiębiorstwa albo zorganizowanej części przedsiębiorstwa lub składników majątku służących prowadzeniu działalności przez beneficjenta, fundatora lub podmiot powiązany z fundacją rodzinną, beneficjentem lub fundatorem.

Fundacja rodzinna ma obowiązek złożyć w urzędzie skarbowym, w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następnego roczne zeznanie podatkowe i wykazać w nim wysokość dochodu (przychodu) osiągniętego w roku podatkowym.

Lidia Rubińska, Konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego BDO

Pracownik może pracować zdalnie w Polsce i za granicą jeśli pracodawca się na to zgodzi.

W świetle nowego art. 6718 Kodeksu pracy, (k.p) - praca może być wykonywana całkowicie lub częściowo w miejscu wskazanym przez pracownika i każdorazowo uzgodnionym z pracodawcą, w tym pod adresem zamieszkania pracownika, w szczególności z wykorzystaniem środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość (praca zdalna).

Warunki wykonywania pracy zdalnej, a więc czy będzie ona wykonywana w miejscu zamieszkania pracownika czy w innej lokalizacji strony stosunku pracy mogą uzgodnić przy zawieraniu umowy o pracę lub w trakcie trwania zatrudnienia,( 6719k.p).
Pracodawca powinien określić w regulaminie pracy warunki i miejsce świadczenia pracy zdalnej przez pracownika. Regulamin może zawierać zapis, że praca zdalna może być wykonywana w innej lokalizacji na terenie Polski niż miejsce zamieszkania pracownika. Jeśli więc pracownik zamierza świadczyć pracę w hotelu nad polskim morzem lub w wynajętym mieszkaniu nad Wisłą to nie zostaną naruszone przepisy prawa pracy o świadczeniu pracy zdalnej pod warunkiem, że pracodawca wyrazi na to zgodę.

Przepisy kodeksu pracy nakładają jedynie obowiązek uzgodnienia z pracodawcą lokalizacji wykonywania pracy, a więc pracodawca może zgodzić się również na inną lokalizację niż położona w Polsce. Jednak w praktyce świadczenie pracy zdalnej za granicą może wiązać się ze zmianą obowiązków podatkowych i składkowych. Praca zdalna wykonywana z zagranicy może być uznana za oddelegowanie pracownika, a z tym związane są już dodatkowe obowiązki dla pracodawcy.

Przepis art. 6724 k.p. określa obowiązki pracodawcy związane z organizacją pracy zdalnej. Pracodawca jest obowiązany:

1. zapewnić pracownikowi wykonującemu pracę zdalną materiały i narzędzia pracy, w tym urządzenia techniczne, niezbędne do wykonywania pracy zdalnej;
2. zapewnić pracownikowi wykonującemu pracę zdalną instalację, serwis, konserwację narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych, niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej lub pokryć niezbędne koszty związane z instalacją, serwisem, eksploatacją i konserwacją narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych, niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej, a także pokryć koszty energii elektrycznej oraz usług telekomunikacyjnych niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej;
3. pokryć inne koszty niż koszty określone w pkt 2 bezpośrednio związane z wykonywaniem pracy zdalnej, jeżeli zwrot takich kosztów został ustalony (...);
4. zapewnić pracownikowi wykonującemu pracę zdalną szkolenia i pomoc techniczną niezbędne do wykonywania tej pracy.

Lidia Rubińska, Konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego BDO

Obowiązek rocznego rozliczenia składki zdrowotnej za poprzedni rok upływa 22 maja 2023 r.

Przedsiębiorcy opodatkowani podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych, podatkiem liniowym oraz którzy płacą podatek od dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej muszą złożyć do ZUS roczne rozliczenie składki zdrowotnej za 2022 rok.

Roczną składkę zdrowotną muszą rozliczyć także przedsiębiorcy opodatkowani zryczałtowanym podatkiem od przychodów ewidencjonowanych.
Rocznego rozliczenia składki należy dokonać w dokumencie za kwiecień b.r. złożonym na formularzu ZUS DRA, jeśli przedsiębiorca prowadzi firmę jednoosobowo lub na formularzu ZUS RCA, jeśli przedsiębiorca opłaca składki za pracowników lub zleceniobiorców.

Z art. 81 ust. 2 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych wynika, że roczną podstawę wymiaru tej składki stanowi dochód z działalności gospodarczej ustalony za rok kalendarzowy jako różnica między osiągniętymi przychodami a poniesionymi kosztami uzyskania przychodu pomniejszonymi o kwotę zapłaconych w tym roku składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe, jeżeli nie zostały one zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Podstawa wymiaru składki w nowej wysokości obowiązuje od 1 lutego danego roku do 31stycznia roku następnego, zwanego rokiem składkowym.
W rozumieniu ww. ustawy w rocznej podstawie wymiaru składki zdrowotnej uwzględnia się dochody osiągnięte w specjalnej strefie ekonomicznej oraz dochody osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu wydanej na mocy ustawy o wspieraniu nowych inwestycji, (art.21 ust.1 pkt 63a i 63b ustawy o PIT).

Przy ustalaniu rocznej podstawy wymiaru składki uwzględnia się także przychody zwolnione z podatku PIT w ramach ulgi na powrót, dla rodzin cztery plus oraz dla pracujących seniorów (art. 21 ust. 1 pkt 152–154 ustawy o PIT).
Zatem roczna podstawa wymiaru składki zdrowotnej to kwota dochodu z roku kalendarzowego. Roczna podstawa nie może być niższa od podstawy minimalnej, o której mowa w art. 81 ust.2b ww. ustawy
Inaczej ustalana jest podstawa wymiaru składki zdrowotnej dla przedsiębiorców opodatkowanych ryczałtem ewidencjonowanym. Na podstawie art.81 ust.2 e ww. ustawy podstawę tą ustala się w oparciu o liczbę miesięcy podlegania ubezpieczeniu zdrowotnemu w danym roku pomnożoną przez kwotę odpowiadającej kwocie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia lub jej części w czwartym kwartale 2021 r.
W zależności od tego czy ustalona roczna kwota składki będzie niższa bądź wyższa od sumy składek na ubezpieczenie zdrowotne wykazanych w dokumentach rozliczeniowych za poszczególne miesiące roku kalendarzowego powstanie dopłata różnicy lub prawo do zwrotu nadpłaty tej składki.
Szczegółowe informacje w zakresie rozliczenia składki zdrowotnej można znaleźć pod linkiem https://www.zus.pl/

Lidia Rubińska, Konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego BDO

BDO W MEDIACH

Termin rozliczenia się z fiskusem mija 2 maja. Jeśli jeszcze nie złożyłeś swojego PITa, sprawdź, co zrobić, by nie stracić – pisze Business Insider Polska.

Lidia Rubińska, konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego BDO, została poproszona o opinię przez portal. Podkreśliła, że ostateczny termin na rozliczenie dochodów za 2022 rok przypada na koniec kwietnia 2023 r. W tym roku 30 kwiecień jest dniem wolnym od pracy, a więc ostateczny termin na złożenie zeznania podatkowego przesuwa się na dzień 2 maja 2023r. Przedsiębiorcy, którzy nie rozliczą się z urzędem skarbowym z dochodów za poprzedni rok do dnia 2 maja, do północy mogą zostać narażeni na sankcje karnoskarbowe. Nie dotyczy to rozliczeń pracowników i zleceniobiorców, ponieważ PIT przygotował dla nich urząd skarbowy. Osoby, które otrzymują wynagrodzenia z umów o pracę lub umów zlecenie mogą zobaczyć swój PIT na stronie e-urzędu skarbowego. Podatnikom tym z dniem 15 lutego zostało udostępnione do akceptacji zeznanie podatkowe PIT-37 za 2022 rok wypełnione na podstawie informacji PIT-11 przekazanych od płatnika, tj. pracodawcy lub zleceniodawcy o wysokości osiągniętego dochodu oraz pobranych w tracie roku zaliczkach na podatek dochodowy od osób fizycznych. Akceptacja przez podatnika zeznania PIT-37 oznacza jego złożenie w urzędzie skarbowym. Jeśli podatnik zaakceptuje zeznanie przed dniem 2 maja oznacza, że złożył je przed upływem terminu do jego złożenia. W przypadku gdy podatnik tego nie zrobi urząd skarbowy zaakceptuje PIT-37 automatycznie dnia 2 maja, a podatnik nie poniesie z tego tytułu żadnych negatywnych konsekwencji. Akceptacja przez podatnika zmian wprowadzonych do złożonego zeznania oznacza złożenie korekty zeznania w dniu dokonania tej akceptacji. Na chwilę obecną na stronie e-urzędu udostępnione zostały jedynie formularze PIT-37 oraz PIT-38.

więcej

Więcej urlopu, elastyczna organizacja czasu pracy oraz zwolnienie od pracy wskutek siły wyższej.

Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej opublikowało kolejne ważne zmiany w kodeksie pracy. Nowe przepisy będą dotyczyły dodatkowych urlopów, zmian w zakresie warunków zatrudnienia oraz zawierania umów na okres próbny.

Wydłużony zostanie urlop rodzicielski. Łączny wymiar urlopu rodzicielskiego dla obojga rodziców będzie wynosił do 41 tygodni w przypadku urodzenia jednego dziecka albo do 43 tygodni w przypadku kolejnego dziecka.

Ustawodawca wprowadził dodatkowy urlop opiekuńczy w celu zapewnienia opieki nad członkiem rodziny, który wymaga wsparcia z poważnych względów medycznych. Urlop będzie bezpłatny i będzie przysługiwał pracownikowi w wymiarze 5 dni w roku kalendarzowym.

Po zmianie przepisów pracownikowi będzie przysługiwało dodatkowe zwolnienie od pracy z powodu siły wyższej. Pracodawca będzie mógł udzielić takiego zwolnienia w pilnych sprawach rodzinnych spowodowanych chorobą lub wypadkiem. Zwolnienie to będzie przysługiwało w wymiarze 2 dni albo 16 godzin w roku kalendarzowym. Za czas tego zwolnienia pracownik zachowa prawo do połowy wynagrodzenia.

Pracownik, który przepracował u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy, będzie miał prawo do wystąpienia do pracodawcy o zmianę umowy o pracę i zawarcie tej umowy na czas nieokreślony. Możliwość zmiany rodzaju umowy o pracę będzie dostępna raz w roku kalendarzowym.

Przy nawiązywaniu stosunku pracy pracodawca będzie mógł zawrzeć umowę na okres próbny na czas nieprzekraczający 1 miesiąca, jeśli zamierza nawiązać z pracownikiem stosunek pracy na okres krótszy niż 6 miesięcy albo na okres 2 miesięcy gdy zamierza zawrzeć umowę o pracę na czas określony wynoszący co najmniej 6 miesięcy i krótszy niż 12 miesięcy.

Warto wiedzieć, że z tytułu opieki nad chorym rodzicem, małżonkiem lub dzieckiem pracownikowi przysługuje w ciągu roku 14 dni wolnych i w tym przypadku pracownik, który sprawuje opiekę nad najbliższą osobą z rodziny może otrzymać płatny zasiłek opiekuńczy w wysokości 80% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. W przypadku niezdolności do pracy samego pracownika wskutek choroby pracownik otrzyma wynagrodzenie za czas choroby lub zasiłek chorobowy przez okres przebywania na zwolnieniu lekarskim.

Lidia Rubińska, Konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego BDO

Jedna z najważniejszych nowelizacji Kodeksu pracy i przepisów zasiłkowych ostatnich lat została właśnie uchwalona. Nie tylko zmienia ona dotychczasowe uprawnienia pracowników, ale także wprowadza nowe, niespotykane dotychczas w polskich przepisach, w tym m.in.:
- zmienia długość urlopu rodzicielskiego dla rodziców,
- zmienia wysokość zasiłku macierzyńskiego za okres urlopu macierzyńskiego i rodzicielskiego,
- wprowadza niepłatny urlop opiekuńczy oraz częściowo płatne zwolnienie od pracy z powodu pilnych spraw rodzinnych,
- zobowiązuje pracodawców do uzasadniania wypowiedzenia umowy o pracę na czas określony,
- daje pracownikom możliwość występowania z wnioskiem o zmianę warunków pracy, a brak uzasadnienia odmowy będzie groził grzywną dla pracodawcy
i wiele innych.


Zapraszamy na szkolenia!