Oferujemy całościowe doradztwo prawne w zakresie kompleksowej obsługi Bazy Danych Odpadowych (BDO), która zawiera w szczególności: 

1. Spełnienie obowiązku wdrożenia (posiadania) niezbędnych dokumentów, które nałożone są na przedsiębiorstwo przez ustawodawcę w zakresie BDO.
 
2. Wsparcie przy prowadzeniu ewidencji i klasyfikacji odpadów.
 
3. Doradztwo prawne w zakresie:
   
   • interpretacji pism urzędowych,
   • odpowiedzi na pisma urzędowe,
   • informowania Klienta o zmianach, jakie nastąpiły w przepisach,
   • reprezentacji przed organami WiOŚ oraz UM podczas kontroli.
 
4. Sporządzanie niezbędnych raportów i sprawozdań, jakie wynikają z przepisów prawa o ochronie środowiska.

Krajowy System e-Faktur to platforma do wystawiania i otrzymywania faktur drogą elektroniczną.

Ministerstwo Finansów przygotowało bezpłatną aplikację testową KSeF. Aplikacja pozwala zarządzać uprawnieniami w zakresie wystawiania i odbierania oraz przeglądania e-faktur. Podatnicy w ramach bezpłatnych narzędzi mają m.in. możliwość podglądu faktury bez konieczności logowania się do systemu, a więc na zasadzie anonimowego dostępu do e-faktury. Aby sprawdzić fakturę anonimowo system podpowiada jakie dane należy wprowadzić. Są to: nr KSeF, nr faktury, identyfikator podatkowy nabywcy, rodzaj podmiotu oraz kwota należności. W wersji testowej aplikacji podatnicy mogą również sprawdzić status przetworzenia e-faktury oraz pobrać Urzędowe Potwierdzenie Odbioru KSeF. W tym celu należy podać nr referencyjny sesji.

Ministerstwo przygotowało również instrukcję uwierzytelniania w aplikacji KSeF. Zgodnie z instrukcją do aplikacji KSeF można zalogować się przez profil zaufany albo podpisem kwalifikowanym. Ministerstwo wskazuje, że w wersji testowej należy dokonać uwierzytelnienia certyfikatem testowym, pieczęcią kwalifikowaną lub podpisem kwalifikowanym. W aplikacji testowej nie zaleca się stosowania pieczęci i podpisów z prawdziwymi danymi.

Projektowana ustawa o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług zakłada, że Krajowy System e-Faktur nie obejmie wszystkich podatników. Obowiązek wystawiania faktur w systemie KSeF nie będzie dotyczył wystawiania faktur:

• przez podatnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju 
• przez podatnika nieposiadającego siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju, który posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności nie uczestniczy w dostawie towarów lub świadczeniu usług, dla których wystawiono fakturę
• przez podatnika korzystającego z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziale 7, 7a i 9, dokumentujących czynności rozliczane w tych procedurach
• na rzecz nabywcy towarów lub usług będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej
• w przypadkach odpowiednio dokumentowanych dostaw towarów lub świadczenia usług, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 106s, a więc w drodze rozporządzenia dotyczącego dostaw dla których podatnik nie będzie miał obowiązku wystawiania faktur KSeF.

Projekt ustawy zakłada, że w omawianych przypadkach podatnik będzie zobowiązany do wystawienia faktury elektronicznej lub faktury w postaci papierowej.

Szczegółowo o działaniu aplikacji testowej KSeF można zapoznać się w poniższym linku.
https://www.podatki.gov.pl/ksef/

Lidia Rubińska, Konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego BDO

Według ZUS zwrócony podatek VAT należy uwzględnić w podstawie wymiaru składki zdrowotnej.

Na podstawie art. 81 ust. 2 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych roczną podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne osób prowadzących m.in. działalność gospodarczą opłacających podatek dochodowy od osób fizycznych według skali podatkowej, podatkiem liniowym lub podatkiem od kwalifikowanego dochodu z praw własności intelektualnej stanowi dochód z działalności gospodarczej ustalony za rok kalendarzowy jako różnica między osiągniętymi przychodami, z wyłączeniem przychodów niepodlegających opodatkowaniu a poniesionymi kosztami uzyskania przychodów pomniejszonymi o kwotę opłaconych w tym roku składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe, jeżeli nie zostały one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem w rozumieniu powołanego przepisu przedsiębiorcy, którzy opłacają podatek według wymienionych form opodatkowania mają obowiązek ustalić roczną składkę zdrowotną oraz podstawę wymiaru tej składki. Roczna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne ustalana jest za rok składkowy, który trwa od 1 lutego danego roku do 31 stycznia roku następnego.

Od 1 stycznia 2022 r. osoby prowadzące działalność gospodarczą ustalają podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości uzależnionej od formy opodatkowania i uzyskiwanych z tej działalności przychodów/dochodów. Ustalenie rocznej podstawy wymiaru składki zdrowotnej obejmuje również przedsiębiorców opodatkowanych zryczałtowanym podatkiem od przychodów ewidencjonowanych. Przedsiębiorcy na ryczałcie nie wykazują jednak kosztów uzyskania przychodu.

W ostatniej interpretacji Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że w podstawie wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne należy uwzględnić zwrócony naliczony podatek VAT, który wcześniej przedsiębiorca zaliczył do kosztów uzyskania przychodów. W świetle przepisów podatkowych do przychodów z działalności gospodarczej należy zaliczyć m.in. zwrócony podatek VAT naliczony, w tej części, w której podatek uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, (art.14 ust.2 pkt 7d ustawy o PIT).

Jeśli zatem podstawą wymiaru składki zdrowotnej jest dochód ustalony na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych to w podstawie tej mieści się także zwrócony przez organ skarbowy podatek VAT naliczony, który wcześniej stanowił koszt uzyskania przychodu.
Zakład Ubezpieczeń Społecznych w piśmie z dnia 4 lipca 2023 r., nr DI /100000/43/357/2023, potwierdza, że „skoro otrzymany zwrot podatku VAT obejmuje podatek naliczony, który został uprzednio zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, to na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot ten obecnie stanowi przychód z działalności gospodarczej, a zatem zgodnie z art. 81 ust. 2 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych należy go uwzględnić w rocznej podstawie wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne.”

Lidia Rubińska, Konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego BDO

Pracodawca musi zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy, a trzeźwość pracownika to jedna z tych zasad.

Podstawą kontroli trzeźwości pracowników są przepisy kodeksu pracy, przepisy rozporządzenia o badaniu trzeźwości oraz akty wewnętrzne obowiązujące u danego pracodawcy, a więc m.in. regulamin pracy.

Na podstawie art. 221c kodeksu pracy podstawową przesłanką wprowadzenia kontroli trzeźwości jest zapewnienie ochrony życia i zdrowia pracowników lub innych osób lub ochrony mienia. Kontrola trzeźwości nie może naruszać godności oraz innych dóbr osobistych pracownika. Wobec tego nasuwa się pytanie w jaki sposób skontrolować trzeźwość pracownika zdalnego?

Kodeks pracy wprowadził zasadę, która wskazuje, że sposób przeprowadzania kontroli trzeźwości, w tym rodzaj urządzenia wykorzystywanego do kontroli, czas i częstotliwość jej przeprowadzania, ustala się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy albo w obwieszczeniu, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy. O wprowadzeniu kontroli trzeźwości pracodawca informuje pracowników w sposób przyjęty u danego pracodawcy nie później niż 2 tygodnie przed rozpoczęciem jej przeprowadzania.

Kontrola trzeźwości obejmuje badanie przy użyciu metod niewymagających badania laboratoryjnego za pomocą odpowiedniego urządzenia.

W przypadku pracy zdalnej czynności kontrolne obejmujące warunki pracy zdalnej, w tym kontrolę trzeźwości nie mogą naruszać prywatności pracownika wykonującego pracę zdalną i innych osób ani utrudniać korzystania z pomieszczeń domowych w sposób zgodny z ich przeznaczeniem. Jednocześnie jak wskazano wcześniej kontrola trzeźwości nie może naruszać godności i dóbr osobistych pracownika. Zatem pracodawca powinien dostosować sposób przeprowadzania kontroli do miejsca wykonywania pracy zdalnej.

W przypadku odmowy przez pracownika zdalnego kontroli, pracodawca może cofnąć zgodę na wykonywanie pracy zdalnej lub nałożyć na pracownika karę porządkową. Wobec tego nie tylko pracownicy określonej branży, jak np. pracownicy budowlani mogą być poddani kontroli trzeźwości.

W przypadku pracy zdalnej istnieje wprawdzie niższe ryzyko narażenia zdrowia czy życia, ponieważ pracownicy wykonują pracę przy pomocy urządzeń informatycznych to jednak kontrola może dotyczyć mienia, w tym laptopa i innych narzędzi udostępnionych przez pracodawcę. Zatem kontrole takie można przeprowadzić zawsze, gdy są niezbędne do zapewnienia ochrony życia i zdrowia pracowników lub innych osób lub ochrony mienia.
Kontrolą trzeźwości i warunków wykonywania pracy zdalnej mogą być objęcia także współpracownicy wykonujący pracę na innej podstawie niż umowa o pracę, tj. B2B, zlecenie jeżeli ich pracę organizuje pracodawca.

Lidia Rubińska, Konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego BDO

Diety powinny być rozliczane w kosztach uzyskania przychodu w dacie poniesienia.

Na podstawie art. 775 kodeksu pracy pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Z powołanego przepisu wynika, że podróż służbowa odbywa się na polecenie pracodawcy i związana jest z wykonaniem zadania poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy.

Koszty delegacji pracownika mogą być kosztem uzyskania przychodu pracodawcy do wysokości limitu określonego w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Podobnie osoba prowadząca działalność gospodarczą ma prawo zaliczyć wydatki na diety z tytułu własnej podróży do kosztów podatkowych, potwierdza to przykładowa interpretacja organu podatkowego. Warunkiem zaliczenia diet do kosztów uzyskania przychodów jest ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wysokość tych kosztów również jest limitowana, co oznacza, że diety przedsiębiorcy przebywającego w podróży są kosztem podatkowym wyłącznie w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom.
W przypadku diet za czas podróży służbowej pracownika mamy do czynienia z należnościami związanymi ze stosunkiem pracy. Nie są to jednak świadczenia wypłacane w okresach miesięcznych. Wobec tego diety będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodu metodą kasową, tj. w dacie poniesienia wydatku. Podobnie wydatki na diety osoby prowadzącej działalność gospodarczą będą kosztem uzyskania przychodu w dacie poniesienia wydatku.

W myśl przepisów podatkowych za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, (art.15 ust.4e CIT, art.22 ust.5d PIT).

Pismo z dnia 12 stycznia 2023 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.900.2022.2.ID „wydatki z tytułu diet za czas przebywania w podróży służbowej zarówno w Polsce, jak i za granicą (podróże krajowe i międzynarodowe), spełniają przesłanki zawarte w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z tej działalności, to ma Pan prawo zaliczyć poniesione z tego tytułu wydatki do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, jednakże wyłącznie w części nieprzekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, tj. w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej”.

Lidia Rubińska, Konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego BDO

W ramach pakietu SLIM VAT 3 obowiązującego od 1 lipca 2023 roku jedną ze zmian jest stosowanie historycznego kursu walut obcych przy korektach rozliczeń VAT.

Nowy art.31b ust.1 ustawy zmieniającej ustawę o VAT stanowi, że w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania wyrażone w walucie obcej uległy zmianie, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu danej waluty obcej przyjętego do przeliczenia kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania przed jej zmianą.

Natomiast w rozumieniu art. 31b ust.2 ustawy zmieniającej, w przypadku gdy podatnik wystawił zbiorczą fakturę korygującą dotyczącą dostaw towarów lub świadczenia usług na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, do których udzielany jest opust lub obniżka podatnik może wybrać, który kurs zastosuje dla przeliczenia waluty obcej.

Ustawodawca wskazał, że w ww. przypadku dla przeliczenia waluty z takiej faktury należy zastosować średni kurs ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury korygującej albo ostatni kurs wymiany opublikowany przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień wystawienia faktury korygującej, przy czym w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

Powyższych przepisów nie stosuje się, jeżeli do przeliczenia kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania wyrażonych w walucie obcej podatnik wybrał zasady przeliczenia, o których mowa w art. 31a ust. 2a., a więc według przepisów o podatku dochodowym. Zgodnie ze wskazanym przepisem kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania określone w walucie obcej mogą być przeliczane przez podatnika na złote zgodnie z zasadami przeliczania przychodu określonego w walucie obcej wynikającymi z przepisów o podatku dochodowym, obowiązującymi tego podatnika na potrzeby rozliczania danej transakcji.

Wobec tego jeżeli podatnik wybrał metodę przeliczenia waluty obcej do korekt wynikającą z przepisów o podatku dochodowym to nie zastosuje nowej zasady przeliczenia kursów walut. W przypadku jednak gdy w okresie stosowania zasad przeliczania według przepisów ustawy o podatku dochodowym podatnik dokona transakcji niepodlegającej przeliczeniu zgodnie z tymi zasadami, jest on obowiązany do zastosowania dla tej transakcji zasad przeliczania, o których mowa w ust. 1 lub 2, tj. według nowych zasad.

Zgodnie z art.31b ust.3 ww. ustawy podatnicy nabywają również prawo do stosowania kursu bieżącego lub historycznego gdy udzielono opustu lub obniżki ceny w odniesieniu do dostaw towarów lub świadczonych usług wykonanych w danym okresie na rzecz podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub podatnika, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5, udokumentowanych fakturą dotyczącą tego okresu.

Podstawa prawna: ustawa z 26 maja 2023r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U.2023, poz.1059)

Lidia Rubińska, Konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego BDO

Ekwiwalent powinien zostać wyliczony w oparciu o podział kosztów prania odzieży ochronnej.

Zgodnie z art. 21 ust.1 pkt 11 ustawy o PIT wolne od podatku są świadczenia i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Z art. 2379 kodeksu pracy wynika zasada, że pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, które trzeba stosować na danym stanowisku. Pracodawca ma obowiązek zapewnić pranie, konserwację, naprawę, odpylanie i odkażanie odzieży ochronnej i obuwia roboczego. Jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika.
Przepisy nie wskazują sposobu obliczania ekwiwalentu. Praktyka sądów wskazuje, że przy ustalaniu ekwiwalentu należy kierować się racjonalnością, ponieważ trudno jest oczekiwać aby pracownik miał zwracany faktyczny koszt prania w sytuacji gdy nie korzysta z usług pralni. Wobec tego ekwiwalent może być wyliczony jako iloczyn ilości prań w danym miesiącu oraz sumy kosztów zużycia podczas prania energii elektrycznej, wody, środków piorących oraz kosztów pracy pracownika. Sąd Najwyższy wskazał, że ekwiwalent należy rozumieć jako równowartość, równoważnik, odpowiednik, przy czym odpowiedni i równoważny to współmierny, pozostający w równowadze, ale niekoniecznie równy. Z żadnych przepisów nie wynika, że pracownik powinien posiadać rachunki faktycznie poniesionych kosztów prania odzieży roboczej. Pracodawca może samodzielnie obliczyć średni koszt jednego prania oraz ocenić częstotliwość prania odzieży przez pracownika.

W przypadku gdy pracodawca wypłaca ryczałt za pranie odzieży w stałej miesięcznej wysokości ustalonej z góry, bez uwzględniania kosztów prania to wypłata takiego świadczenia może stanowić wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę, od którego trzeba naliczyć składki ZUS i podatek PIT. Ekwiwalent nie jest ryczałtem. Jednak jeśli ryczałt odpowiada poniesionym kosztom prania odzieży i mieści się w niewielkiej rozpiętości cen rynkowych to nie stanowi podstawy wymiaru składek ZUS i naliczenia podatku.

Omawiane stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 19 kwietnia 2017 r., syn. II UK 198/16, w którym czytamy, że „wypłacane pracownikowi świadczenie z tytułu prania odzieży roboczej nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne także wtedy, gdy jego wysokość została określona w stałej kwocie wyliczonej z uwzględnieniem kosztów ponoszonych przez pracownika (…)ryczałt jest ekwiwalentny, jeżeli wypłacona kwota jest odpowiednia do wysokości poniesionych kosztów, a więc wtedy, gdy jej wysokość została określona w stałej kwocie, jeżeli jej wyliczenie uwzględnia rzeczywistą częstotliwość ponoszenia wydatków i mieści się w niewielkiej rozpiętości cen rynkowych.”

Lidia Rubińska, Konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego BDO

Nie wszystkie przychody fundacji rodzinnej korzystają ze zwolnienia podatkowego.

Od 22 maja 2023 r. obowiązują przepisy ustawy o fundacji rodzinnej. Ustawa reguluje organizację i funkcjonowanie fundacji rodzinnej, w tym prawa i obowiązki fundatora i beneficjenta. Zgodnie z ustawą fundacja rodzinna jest osobą prawną utworzoną w celu gromadzenia mienia, zarządzania nim w interesie beneficjentów oraz spełniania świadczeń na rzecz beneficjentów. Fundator określa w statucie szczegółowy cel fundacji rodzinnej.

Na podstawie art. 5 ww. ustawy fundacja rodzinna może wykonywać działalność gospodarczą. Przedmiotem działalności fundacji rodzinnej może być m.in. udzielanie pożyczek osobom trzecim (beneficjentom), spółkom kapitałowym lub spółkom osobowym, w których fundacja posiada udziały lub akcje albo uczestniczy jako wspólnik. W ramach działalności fundacja może wynajmować, dzierżawić oraz zbywać majątek, jeżeli nie został on nabyty wyłącznie w celu dalszego zbycia, przystępować do spółek handlowych, funduszy inwestycyjnych, może także dokonywać obrotu zagranicznymi środkami płatniczymi należącymi do fundacji rodzinnej w celu realizacji płatności związanych z działalnością fundacji rodzinnej.

Z art. 6 ust.1 pkt 25 ustawy o CIT wynika, że zwalnia się z podatku dochodowego fundację rodzinną, jednak pod pewnymi wyjątkami. Zgodnie z art. 24b i art. 24q ust.1 ustawy o CIT zwolnienie podatkowe nie ma zastosowania do podatku od przychodów z budynków uzyskiwanych przez fundację, od świadczenia, w tym z tytułu ukrytych zysków oraz od mienia przekazanego przez fundację do dyspozycji na rzecz beneficjenta. Podatek wynosi w tym przypadku 15 proc. podstawy opodatkowania.

Zwolnienie podatkowe nie ma również zastosowania do przychodów wykraczających poza obszar działalności gospodarczej wskazanej w art. 5 ustawy o fundacji rodzinnej. Stawka podatku w przypadku fundacji rodzinnej prowadzącej działalność gospodarczą wykraczającą poza zakres ujęty przepisami wynosi 25% podstawy opodatkowania.

Z podatku nie są zwolnione, m.in. przychody fundacji rodzinnej uzyskiwane z najmu, dzierżawy przedsiębiorstwa albo zorganizowanej części przedsiębiorstwa lub składników majątku służących prowadzeniu działalności przez beneficjenta, fundatora lub podmiot powiązany z fundacją rodzinną, beneficjentem lub fundatorem.

Fundacja rodzinna ma obowiązek złożyć w urzędzie skarbowym, w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następnego roczne zeznanie podatkowe i wykazać w nim wysokość dochodu (przychodu) osiągniętego w roku podatkowym.

Lidia Rubińska, Konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego BDO

Pracownik może pracować zdalnie w Polsce i za granicą jeśli pracodawca się na to zgodzi.

W świetle nowego art. 6718 Kodeksu pracy, (k.p) - praca może być wykonywana całkowicie lub częściowo w miejscu wskazanym przez pracownika i każdorazowo uzgodnionym z pracodawcą, w tym pod adresem zamieszkania pracownika, w szczególności z wykorzystaniem środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość (praca zdalna).

Warunki wykonywania pracy zdalnej, a więc czy będzie ona wykonywana w miejscu zamieszkania pracownika czy w innej lokalizacji strony stosunku pracy mogą uzgodnić przy zawieraniu umowy o pracę lub w trakcie trwania zatrudnienia,( 6719k.p).
Pracodawca powinien określić w regulaminie pracy warunki i miejsce świadczenia pracy zdalnej przez pracownika. Regulamin może zawierać zapis, że praca zdalna może być wykonywana w innej lokalizacji na terenie Polski niż miejsce zamieszkania pracownika. Jeśli więc pracownik zamierza świadczyć pracę w hotelu nad polskim morzem lub w wynajętym mieszkaniu nad Wisłą to nie zostaną naruszone przepisy prawa pracy o świadczeniu pracy zdalnej pod warunkiem, że pracodawca wyrazi na to zgodę.

Przepisy kodeksu pracy nakładają jedynie obowiązek uzgodnienia z pracodawcą lokalizacji wykonywania pracy, a więc pracodawca może zgodzić się również na inną lokalizację niż położona w Polsce. Jednak w praktyce świadczenie pracy zdalnej za granicą może wiązać się ze zmianą obowiązków podatkowych i składkowych. Praca zdalna wykonywana z zagranicy może być uznana za oddelegowanie pracownika, a z tym związane są już dodatkowe obowiązki dla pracodawcy.

Przepis art. 6724 k.p. określa obowiązki pracodawcy związane z organizacją pracy zdalnej. Pracodawca jest obowiązany:

1. zapewnić pracownikowi wykonującemu pracę zdalną materiały i narzędzia pracy, w tym urządzenia techniczne, niezbędne do wykonywania pracy zdalnej;
2. zapewnić pracownikowi wykonującemu pracę zdalną instalację, serwis, konserwację narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych, niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej lub pokryć niezbędne koszty związane z instalacją, serwisem, eksploatacją i konserwacją narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych, niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej, a także pokryć koszty energii elektrycznej oraz usług telekomunikacyjnych niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej;
3. pokryć inne koszty niż koszty określone w pkt 2 bezpośrednio związane z wykonywaniem pracy zdalnej, jeżeli zwrot takich kosztów został ustalony (...);
4. zapewnić pracownikowi wykonującemu pracę zdalną szkolenia i pomoc techniczną niezbędne do wykonywania tej pracy.

Lidia Rubińska, Konsultant w Dziale Doradztwa Podatkowego BDO